زیبا اما دردآور

بگذار فرو بگیردم خواب کز هر طرفی همی وزد باد وقتیست خوش و زمانه خاموش مرغ سحری کشید فریاد اما نه از گیلان و مردمانش و نه از مازندران و مردمانش هیچ صدائی برنخواست ، گوئی آنان هم دیگر راضی شده اند از اینهمه ظلمی که به ناحق بر آنها میرود. سؤال این است که آیا گیلک امیدی به ادامه بقای خویش دارد که این چنین سکوت می کند یا اینکه ... اینجا را بخوانید: این هم مصداق گل بود به سبزه نیز آراسته شد.