داستان شماره 02

مردی دیر وقت ، خسته و عصبانی از سر کار به خانه بازگشت. دمِ در پسر پنج ساله اش را دید که به انتظار او نشسته است. _ بابا ! یک سؤال از شما بپرسم ؟ _ بله حتماً. چه سؤالی ؟ _ بابا ، شما برای هر ساعت کار چقدر پول می گیرید ؟ مرد با عصبانیت پاسخ داد : _ این به تو ارتباطی ندارد. چرا چنین سؤالی می کنی ؟ _ فقط می خواهم بدانم/ بگوئید. برای هر ساعت کار چقدر پول می گیرید ؟ _ اگر باید بدانی خوب می گویم ، 20 دلار. پسر کوچک در حالی که سرش پائین بود ، آهی کشید. سپس به پدرش نگاهی کرد و گفت : " می شود 10 دلار به من قرض بدهید ؟ " پدرش بیشتر عصبانی شد و گفت : " اگر دلیلت برای پرسیدن این سؤال ، فقط این بود که پولی برای خریدن یک اسباب بازی مزخرف از من بگیری ، سریع به اطاقت برو ، فکر کن و ببین که چقدر خودخواه هستی. من هر روز سخت کار می کنم و برای چنین رفتارهای کودکانه ای وقت ندارم ". پسر کوچک آرام به اطاقش رفت و در را بست. بعد از حدود یک ساعت مرد آرام تر شد و با خود فکر کرد که شاید با پسر کوچکش خیلی تند رفتار کرده است. شاید واقعاً چیزی بوده که او برای خریدش به 10 دلار نیاز داشته. مرد به سمت اطاق پسرک رفت و در را باز کرد : _ خواب هستی پسرم ؟ _ نه پدر ، بیدارم. _فکر کردم شاید با تو خشن رفتار کردم. امروز کارم خیلی سخت و طولانی بود و همۀ ناراحتی هایم را سر تو خالی کردم. بیا ... این 10 دلاری که خواسته بودی. پسر کوچولو نشست ، خندید و فریاد زد : " متشکرم بابا " بعد دستش را زیر بالشش برد و چند اسکناس مچاله شده بیرون آورد. پدرش وقتی دید که پسر کوچولو خودش پول داشته ، دوباره عصبانی شد و گفت :  با اینکه خودت پول داشتی ، چرا باز هم پول خواستی ؟ پسر کوچولو پاسخ داد : " برای اینکه پولم کافی نبود ، ولی الان هست. حالا من 20 دلار دارم. می توانم یک ساعت از کار شما را بخرم تا فردا زودتر به خانه بیائید" .